Kościół parafialny w Zawoi Centrum pw. św. Klemensa pap. – wzniesiony w latach 1757-1759, gruntownie przebudowany w roku 1888. Jego bryła odbiega od stereotypowego wizerunku drewnianego kościółka polskiego, nawiązując do wzorów niemieckich i szwajcarskich. Ciekawostką jest konstrukcja wzmocniona żeliwnymi kolumnami, wydzielającymi nawy boczne co pozwoliło to na uzyskanie dużych rozmiarów wnętrza świątyni.
Pierwszy drewniany kościół powstał w latach 1757-1759 na Polanie Jastrzębie Niżne. Fundusze na budowę pochodziły z darowizny Jana hr. Wielopolskiego, ówczesnego starosty lanckorońskiego, oraz ze składek parafian. Poświęcenie kościoła miało miejsce 6 maja 1759 roku, a konsekracja 1 maja 1825 roku. Do momentu utworzenia samodzielnej parafii w 1819 roku Zawoja należała najpierw do parafii w Mucharzu, a od początku XVII wieku w Makowie Podhalańskim. Pierwszym proboszczem był ks. Marcin Leśniak.
Z dawnego kościoła pozostało jedynie prezbiterium i część nawy. Obecna bryła powstała w wyniku rozbudowy w 1888 roku. Korpus kościoła posiada ciekawą konstrukcję: podzielony jest wewnątrz żeliwnymi kolumnami na trzy nawy. Od południa przybudowana jest charakterystyczna czterokondygnacyjna wieża. Nad głównym wejściem wisi żeliwna tabliczka z napisem E.H. ALBRECHT/1888, upamiętniająca fundatora przebudowy, którym był arcyksiążę (Erzherzog) Albrecht Habsburg z Żywca. Wnętrze zdobi polichromia z lat 30. XX wieku wykonana przez Zygmunta Millego. Wyposażenie wnętrza jest jednolite stylowo, późnobarokowe: sześć ołtarzy i ambona z II połowy XVIII wieku.